‘Wil je nog een wijntje?’. De gastheer kijkt me vragend aan en houdt de fles omhoog. Ik twijfel, want ik heb wel zin in de wijn, maar niet meer zo om te kletsen. ‘Nee, ik houd het hierbij, dankjewel. Ik trek me zo terug, kinderenbedtijd’ zeg ik met een knipoog. Ik pak de riem van Saar en loop alleen van het erf af voor het laatste honderondje.
Een blogje over privacy. En dan geen internetprivacy, maar gewoon, je eigen, fysieke ruimte en tijd voor jezelf.
Ik blijf me verwonderen over de gastvrijheid en het vertrouwen van mensen. Momenteel sta ik op het erf van nieuwe vrienden, die ik ontmoet heb op het Openingsweekend van Camping BuitenLand in Drenthe afgelopen weekend.
Hoewel ze mij niet kennen en we allemaal een beetje uitgelaten waren dat weekend, reageerden ze meteen op mijn oproep op facebook waar ik zou kunnen staan in aanloop naar mijn verblijf op het Mandala festival in Wanroij.
Ik heb dus een superdeluxe fietsendrager gekocht in Zwolle, die nu alleen nog op de bus moet komen. Ik parkeer Fritz in Huizen op de parkeerplaats en koppel de grijswatertank aan, besluit geen pootjes uit te draaien omdat ik een stevige ondergrond heb en zet mijn tafel en stoel buiten. Ik til met veel gepuf nu hopelijk voor de laatste keer mijn zware fiets de bus uit en het lukt me dit keer zonder mijn schenen te raken of de fiets te laten stuiteren.
Na de uit de hand gelopen ochtendwandeling in de Naarder Eng in Huizen, maak ik een kop koffie en klap mijn laptop open op mijn campingtafel op het parkeerterrein. Tijd om wat te werken.
